อาจคงจะเป็นเพราะว่าเธอไม่เคยเห็น
อาจเป็นเพราะว่าเธอไม่สนใจ
ว่าคนที่รัก รักเธอหมดใจ ก็อยู่เพียงเท่านี้
แต่ยังจะมองออกไปไกลแสนไกล
แต่ก็คว้าไม่ไหว คล้ายลมทุกที
แต่คนที่อยู่ตรงนี้ เธอไม่มอง
เหม่อมองท้องฟ้าจะคว้าดาวอยู่อย่างนั้น
ถ้าเธอหันหลังมาสักชั่วคราว
ว่ามีก้อนหินที่ใช้พิง เพื่อมองดาว มันเศร้าแค่ไหน
ไหลที่เธอซบมาเพื่อแนบอิง
เพื่อจะพิงให้สายตา ทอดมองขึ้นไป
แต่คนที่อยู่ข้างกาย ไม่เลยไม่เคยมอง
ไม่ได้หวังว่าเธอจะเห็น
เราคงเป็นได้เพียงที่พัก
ไม่ได้หวังได้เป็นที่รัก ก็เราแค่ก้อนหิน
เศษดิน จะสู้อะไร กับแสงดาว
แค่เธอซบเบาๆ ก็ดีเท่าไร
ยอมให้เธอเอนหลังพิงกาย
ถึงแม้หัวใจฉันมันไม่เหลือดี
ได้อยู่ตรงนี้ ก็ดีแค่ไหน
เหม่อมองท้องฟ้าจะคว้าดาวอยู่อย่างนั้น
ถ้าเธอหันหลังมาสักชั่วคราว
ว่ามีก้อนหินที่ใช้พิง เพื่อมองดาว มันเศร้าแค่ไหน
ไหลที่เธอซบมาเพื่อแนบอิง
เพื่อจะพิงให้สายตา ทอดมองขึ้นไป
แต่คนที่อยู่ข้างกาย ไม่เลยไม่เคยมอง
ไม่ได้หวังว่าเธอจะเห็น
เราคงเป็นได้เพียงที่พัก
ไม่ได้หวังได้เป็นที่รัก ก็เราแค่ก้อนหิน
เศษดิน จะสู้อะไร กับแสงดาว
แค่เธอซบเบาๆ ก็ดีเท่าไร
ยอมให้เธอเอนหลังพิงกาย
ถึงแม้หัวใจฉันมันไม่เหลือดี
ได้อยู่ตรงนี้ ก็ดีแค่ไหน