เพราะเธอรู้ดีใช่ไหม ว่าฉันเป็นคนขี้ลืม
ถ้าเธอไม่บอกไม่ย้ำ ไม่พูดซ้ำๆ ฉันก็คงจะลืม
จำไม่ได้ด้วยซ้ำ บางทีผิดนัดกับคนอื่นๆ
เธอคงคิดว่าฉันจะลืม ลืมเธอได้เหมือนกับเรื่องทั่วไป
ลืมให้ข้าวหมา ลืมให้ข้าวแมว
ลืมแล้วว่าส่วนสูงเท่าไหร่
น้ำหนักตัวที่เคยชั่งไว้
ไม่เคยจำ ไม่เคยใส่ใจ
ไม่เคยรู้เลยช่องทีวี
พิธีกรบางคนน่ะ เขาชื่ออะไร
ลืมเป็นประจำทุกวันทุกที
ลืมได้ลืมดี ลืมปิดน้ำปิดไฟ
ถึงขี้หลงขี้ลืม แต่ทำไมไม่ลืมเธอ
ยังจะจำมันอีกเหรอ เธอที่ทำให้ช้ำใจ
มันกลับจำซ้ำๆ ว่าเธอชอบ ไม่ชอบอะไร
โปรดกลับมาได้ไหม ตรงนี้
เพราะเธอรู้ดีใช่ไหม ว่าฉันเป็นคนขี้ลืม
เลยเลือกจะหายออกไป และไม่เคยคิดจะกลับมาคืน
ยังไม่ลืมวันเหล่านั้น ที่ฉันได้เคียงข้างเธอ
จนมาเจอกับความเจ็บช้ำ ยิ่งตอกยิ่งย้ำ
ยิ่งทำให้ฉัน ไม่ลืมเลย
ฉันนี่ไม่ได้เรื่องเลย ไม่เคยจำใครได้สักที
เดี๋ยวนี้ไม่กระเตื้องเลย เดี๋ยวแป๊บๆ นั้นมันก็ลืม
ความจำฉันไม่เหมือนคนอื่น
หนักและหนัก อาการมันหนักเริ่มหนัก
ไปกด งง กด เงิน ไปลืมบง ลืมบัตร
ลืมรหัส Facebook ลืมโทรศัพท์
ลืมหมวกกันน็อก จ่าล็อกไปปรับ
เงียบสงัดละไอโทรศัพท์
ไม่มีใครโทรมาหรือว่าให้โทรกลับ
แม่งเงียบสนิท มันกดไม่ติดนินะ
ว่าแล้วกูต้องลืม ลืม ชาร์จ ไอ้ Sus
ลืมให้ข้าวหมา ลืมให้ข้าวแมว
ลืมแล้วว่าส่วนสูงเท่าไหร่
น้ำหนักตัวที่เคยชั่งไว้
ไม่เคยจำ ไม่เคยใส่ใจ
ไม่เคยรู้เลยช่องทีวี
พิธีกรบางคนน่ะ เขาชื่ออะไร
ลืมเป็นประจำทุกวันทุกที
ลืมได้ลืมดี ลืมปิดน้ำปิดไฟ
ถึงขี้หลงขี้ลืม แต่ทำไมไม่ลืมเธอ
ยังจะจำมันอีกเหรอ เธอที่ทำให้ช้ำใจ
มันกลับจำซ้ำๆ ว่าเธอชอบ ไม่ชอบอะไร
โปรดกลับมาได้ไหม ตรงนี้
เพราะเธอรู้ดีใช่ไหม ว่าฉันเป็นคนขี้ลืม
เลยเลือกจะหายออกไป และไม่เคยคิดจะกลับมาคืน
ยังไม่ลืมวันเหล่านั้น ที่ฉันได้เคียงข้างเธอ
จนมาเจอกับความเจ็บช้ำ ยิ่งตอกยิ่งย้ำ
ยิ่งทำให้ฉัน ไม่ลืมเลย