หลบอยู่ตรงนี้ อยู่ในมุมมืดมน
เพราะกังวลว่าเขาพบเจอ
รอให้เธอมาหา ลักลอบมาเจอกัน
ทุกครั้งที่เธอปวดร้าว
ต้องหลบซ่อนเขา เจ็บเท่าไหร่ก็ทน
หวังจะกลายเป็นคนของเธอ
เฝ้ารอเธอกับเขา ถึงวันที่จบกัน
วันนั้นคงได้เปิดเผยตัวจริง
อยู่ในมุมมืดมน
เป็นแค่คนชั่วคราวช่วยให้เธอคลายเหงา
ยามเขาไม่ต้องการ
ฉันต้องรอแค่ไหนให้เธอ เลิกกับเขา
ไม่อยากทนซ่อนเร้นรักของเรา
(ต้องรออีกเท่าไหร่)
เธอให้ความหวัง บอกว่าอีกไม่นาน
ฉันจะกลายเป็นคนสำคัญ
เฝ้ารอเธออย่างนั้น แม้มันต้องเหนื่อยใจ
สุดท้ายก็เป็นแค่หวังเลือน ลาง
อยู่ในมุมมืดมน
เป็นแค่คนชั่วคราวช่วยให้เธอคลายเหงา
ยามเขาไม่ต้องการ
ฉันต้องรอแค่ไหนให้เธอ เลิกกับเขา
ไม่อยากทนซ่อนเร้นรักของเรา
(ต้องรออีกเท่าไหร่)
อยู่ในมุมมืดมน
เป็นแค่คนชั่วคราวช่วยให้เธอคลายเหงา
ยามเขาไม่ต้องการ
ฉันต้องรอแค่ไหนให้เธอ เลิกกับเขา
ไม่อยากทนซ่อนเร้นรักของเรา
(ต้องรออีกเท่าไหร่)
ต้องรออีกเท่าไหร่ ต้องรออีกเท่าไหร่