ใคร ใครสักคน
จะมีไหมที่เขาต้องการฉัน
ใคร ใครสักคน
จะมีไหมที่มองเห็นแววตาที่อ่อนแอ
แค่หนึ่งในล้านที่เดินสวนผ่าน
มากกว่านี้ไม่เคยต้องการ
ก่อนฉันจะขาดใจ
อย่าปล่อยฉันไว้ลำพัง
ตราบโลกนี้ยังมีคำว่า ความหวัง
อยากรู้ว่าเขาอยู่ไหน คนที่เขาจะไม่แคร์
คนที่ไร้ซึ่งข้อแม้ ว่าฉันเป็นใคร
และคนที่ไม่อาย เมื่อโอบกอดฉัน
ปวด กลางหัวใจไม่เคยหาย
ที่ใครก็ใช้แววตาทิ่มแทงฉัน
แค่หนึ่งในล้านที่เดินสวนผ่าน
มากกว่านี้ไม่เคยต้องการ
ก่อนฉันจะหมดลมหายใจ
อย่าปล่อยฉันไว้ลำพัง
ตราบโลกนี้ยังมีคำว่า ความหวัง
อยากรู้ว่าเขาอยู่ไหน คนที่เขาจะไม่แคร์
คนที่ไร้ซึ่งข้อแม้ ว่าฉันเป็นใคร
และคนที่ไม่อาย เมื่อโอบกอดฉัน
เจ็บกว่าแผลทุกรอยที่สัก
นั่นคือหัวใจที่ไม่เคยได้พัก
จากการดูถูกของใครต่อใคร
แค่หนึ่งในล้านที่เดินสวนผ่าน
หนึ่งคนนั้นที่ใจต้องการ
ก่อนฉันจะหมดลมหายใจ
อย่าปล่อยฉันไว้ลำพัง
ตราบโลกนี้ยังมีคำว่า ความหวัง
อยากรู้ว่าเขาอยู่ไหน คนที่เขาจะไม่แคร์
คนที่ไร้ซึ่งข้อแม้ ว่าฉันเป็นใคร
และคนที่ไม่อาย เมื่อโอบกอดฉัน
ก่อนจะหมดหวัง ก่อนไร้กำลัง
หันมามองฉันที