แล้วกูมาถึงจุดนี้ได้ไงวะ จุดที่มองแต่หน้าจอ
เธอบอกว่าเดี๋ยวเธอทักมา ไอ้เราก็เอาแต่นั่งรอ
ซึ่งเราก็รู้อยู่ว่าตัวเธอเองก็ไม่ได้ว่าง
แต่ฉันจะรู้ได้ไงว่าทั้งหมดนี่เธอไม่ได้อ้าง
เพราะเดี๋ยวกินข้าวก่อน เดี๋ยวอาบน้ำก่อน
เดี๋ยวไปนู้นก่อน เดี๋ยวไปนี่ก่อน เดี๋ยวอาบน้ำนอ
คนรอมันฟุ้งซ่าน แต่ก็เป็นคนปากไม่ตรงกับใจ
ที่เธอบอกทำนู้นทำนี่จะรู้ได้ไงเธอไม่ได้คุยกับใคร
ไอ้คนที่รอก็รอ แม้จะนานเท่านาน
เธอทำอะไรอยู่ รู้ไหมว่าคนรอมันทรมาน
เธอหายไปนานแบบนี้ ฉันใจคอไม่ดี
ทำไมฉันต้องรอ เธอคนเดิมอยู่อย่างนี้ ไอ้คนที่รอก็รอ
อีกและ เธอทำฉันคิดอีกและ
เธอบอกว่าเดี๋ยวเธอมาขอเวลาอีกแป๊บ
และเธอทำฉันคิดไปไกล และคนๆ นั้นเป็นใคร
เวลาเธออัปสเตตัส ทำไมต้องกดหัวใจ
รู้ไหมฉันคิดไปเยอะทุกครั้งที่รอหรือตอบช้า
เดี๋ยวเธอก็คุยกับเพื่อน เดี๋ยวก็ตอบป๊าตอบม๊า
และไอ้ที่เธอบอกว่าเพื่อนเนี่ย เป็นเพื่อนเธอจริงหรือเปล่า
ทำไมต้องรู้สึกกลัวเสลาที่อ่านกระทู้หรือข่าว
บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมต้องนั่งรอ
เธอบอกว่าเดี๋ยวเธอมา ก็น่าจะรอแค่นั้นพอ
แต่ก่อนที่เธอไปนู้นไปนี่ ฉันขอเวลาสักนิดนึง
คือจะบอกว่า อย่าไปนานนะ คิดถึง
ไอ้คนที่รอก็รอ แม้จะนานเท่านาน
เธอทำอะไรอยู่ รู้ไหมว่าคนรอมันทรมาน
เธอหายไปนานแบบนี้ ฉันใจคอไม่ดี
ทำไมฉันต้องรอ เธอคนเดิมอยู่อย่างนี้ ไอ้คนที่รอก็รอ