ฉันเดินออกจากบ้านฉัน เมื่อตอนตะวันสายโด่ง
ของวันใหม่
สะพายกระเป๋าเป้ใส่ของ และชุดลำลองชุดเก่า
ที่เคยใส่
รองเท้าผ้าใบ อาจจะดูว่ามันเลอะไป
ก็ไม่เป็นไร ฉันใส่จนชินแล้ว
ถ้ามองดีๆ ดูรวมๆ มันก็แนว แน๊ว แนว
แต่ไม่รู้ ว่าแนวอะไร
ทะเล ลำธาร ป่าเขา นั้นคือเป้าหมาย
ของการ เดินทาง
ลงหุบ ขึ้นดอย ลุยน้ำไม่เคยสะท้าน
หรือสะเทือน สู้ไม่ถอย
ไปนอนนับดาวบนยอดดอย กินอาหารแสนแพง
มีแค่มาม่า แต่คู่กับวิวหลักล้าน
ครั้นไปทะเลต้องได้ดำน้ำ ดูปะการัง
แล้วทำหน้าทะเล้นหยอก ปลาการ์ตูน
ไปด้วยกันหรือเปล่า เราไปด้วยกันไหม
ไปเห็นอะไร อะไรที่บ้านไม่มีให้ดู
ไปนอนรับไอสายหมอก ไปกอดไออุ่นป่าเขา
ไปค้นหาความต้องการ ของชีวิตเราที่แท้ ว่าความสุข มันอยู่ที่ไหน
ทะเล ลำธาร ป่าเขา นั้นคือเป้าหมาย
ของการ เดินทาง
ลงหุบ ขึ้นดอย ลุยน้ำไม่เคยสะท้าน
หรือสะเทือน สู้ไม่ถอย
ไปนอนนับดาวบนยอดดอย กินอาหารแสนแพง
มีแค่มาม่า แต่คู่กับวิวหลักล้าน
ครั้นไปทะเลต้องได้ดำน้ำ ดูปะการัง
แล้วทำหน้าทะเล้นหยอก ปลาการ์ตูน
ไปด้วยกันหรือเปล่า เราไปด้วยกันไหม
ไปเห็นอะไร อะไรที่บ้านไม่มีให้ดู
ไปนอนรับไอสายหมอก ไปกอดไออุ่นป่าเขา
ไปค้นหาความต้องการ ของชีวิตเราที่แท้
ไปด้วยกันหรือเปล่า เราไปด้วยกันไหม
ไปเห็นอะไร อะไรที่บ้านไม่มีให้ดู
ไปนอนรับไอสายหมอก ไปกอดไออุ่นป่าเขา
ไปค้นหาความต้องการ ของชีวิตเราที่แท้ ว่าความสุข มันอยู่ที่ไหน
ความสุขมันอยู่ที่ไหน
ความสุขมันอยู่ที่ไหน
ความสุขมันอยู่ที่ไหน
ความสุขมันอยู่ที่ใจ