ไกล ไกลแสนไกลเกินตา
เพียงสายลมพา ขอบฟ้าจะเปลี่ยนสีไป
จากหยดน้ำ เป็นฝนพรำโปรยปราย
คือฤดูกาล โลกนี้ยังคงหมุนไป
ไม่มีอะไรที่มันจะยืนยาวเท่าความผันเปลี่ยน
และบางทีเราอาจเรียนรู้คุณค่าไอแดด เมื่อฝนมา
จะยิ้มรับมันวันที่ใจอ่อนแอ
แม้ทุกเรื่องราวมันยังคงโหดร้าย
สุขทุกข์ที่เราพบพาน มันคือชีวิตของเรา
แม้ทั้งหัวใจมันยังคงทรมาน
แม้ว่าน้ำตายังไม่แห้งเหือดไป
กอดไว้ทุกความหมองหม่น
ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม
ใจ อาจจะยังมืดมิด แต่คงไม่นานที่ ความรัก
จะกลับหวนมา อีกครั้งนึง
ถึงแม้ว่าท้องฟ้าค่ำนี้ไม่มีหมู่ดาว
ระบายประกายความฝันของเรา
บนฟ้าให้เป็นแสงพราว
และจะยิ้มรับมันวันที่ใจอ่อนแอ
แม้ทุกเรื่องราวมันยังคงโหดร้าย
สุขทุกข์ที่เราพบพาน มันคือชีวิตของเรา
แม้ทั้งหัวใจมันยังคงทรมาน
แม้ว่าน้ำตายังไม่แห้งเหือดไป
กอดไว้ทุกความหมองหม่น
ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม
และจะยิ้มรับมันวันที่ใจอ่อนแอ
แม้ทุกเรื่องราวมันยังคงโหดร้าย
สุขทุกข์ที่เราพบพาน มันคือชีวิตของเรา
แม้ทั้งหัวใจมันยังคงทรมาน
แม้ว่าน้ำตายังไม่แห้งเหือดไป
กอดไว้ทุกความหมองหม่น
ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม
ในคืนที่หมองหม่น ก็พร้อมจะกอดไว้
แม้ทั้งหัวใจ มันยังคงทรมาน
แม้ว่าน้ำตา ไม่แห้งหายไป
แม้เส้นทาง ไกลห่าง เพียงไหน
ไม่ว่าจะร้ายดี ชีวิตยังคงสวยงาม