อยู่คนเดียว อ้างว้างเดียวดายเหลือเกิน
ขาดเธอไปก็เหมือนไร้ความรู้สึก
ไม่มีเรี่ยวแรง จะทำสิ่งใดต่อไป นับจากนี้
เธอเหมือนดาวที่สาดแสงที่บนนภา
ส่องลงมาที่ฉันในยามมืดมน
ทำให้ดินไร้ค่าได้เห็นตัวเองชัดเจน ขึ้นมา
เธอเหมือนดาวอยู่บนท้องฟ้า
ไม่มีปัญญาหากเราจะคิดครอบครอง
ฉันเป็นดั่งดิน ฉันเป็นก้อนหิน
หมดสิทธิ์ที่จะบังคับหมู่ดาว
ก็เหมือนวันที่เธอจากไป
ไม่มีทางใดที่จะไปรั้งใจเธอ อยู่กับฉัน
ก็เหมือนดินอย่างเรา จะไปรั้งดาวอย่างเธอ
ที่กำลังจะลาลับฟ้าไม่ได้
เธอเหมือนดาวที่สาดแสงในยามค่ำคืน
อยู่ยืนเคียงข้างฉันใต้เงาราตรี
ไม่มีเหงาใจไม่มีเหว่หว้าในยามใจ ฉันสับสน
เธอนั้นเคยเคียงคู่กับฉัน คอยเตือนเรื่องราว
ในทุกคราวที่พลาดพลั้ง ให้กำลังใจ
ทำให้ฉันได้เรียนได้รู้ว่าการเสียเธอ ยากเพียงไหน
เธอเหมือนดาวอยู่บนท้องฟ้า
ไม่มีปัญญา หากเราจะคิดครอบครอง
ฉันเป็นดั่งดิน ฉันเป็นก้อนหิน
หมดสิทธิ์ที่จะบังคับหมู่ดาว
ก็เหมือนวันที่เธอจากไป
ไม่มีทางใดที่จะไปรั้งใจเธอ อยู่กับฉัน
ก็เหมือนดินอย่างเรา จะไปรั้งดาวอย่างเธอ
ที่กำลังจะลาลับฟ้าไม่ได้
เธอเหมือนดาวอยู่บนท้องฟ้า
ไม่มีปัญญา หากเราจะคิดครอบครอง
ฉันเป็นดั่งดิน ฉันเป็นก้อนหิน
หมดสิทธิ์ที่จะบังคับหมู่ดาว
ก็เหมือนวันที่เธอจากไป
ไม่มีทางใดที่จะไปรั้งใจเธอ อยู่กับฉัน
ก็เหมือนดินอย่างเรา จะไปรั้งดาวอย่างเธอ
ที่กำลังจะลาลับฟ้าไม่ได้