คำที่เคยพูดหวาน สักกี่คำที่เป็นความจริง
คำที่เธอว่าจริง สักกี่คำที่เชื่อเธอได้
คำที่พูดว่ารัก สักกี่คนที่เธอพูดไป
จะโกหกแค่ไหนยังเชื่อเธอ
ได้แต่ทำไม่สนแกล้งเป็นคนตาบอด
ไม่รู้อะไรแต่จริงๆ ในใจ ฉันรู้ดี
ต่อหน้าก็มีแค่ฉัน ลับหลังก็ไปมีเขา
ต้องเจ็บที่คำว่าเรา มันหมายถึงการมีเขามาคั่นตรงกลาง
แกล้งไม่รู้ไม่เห็น ยอมทรมานช้าๆ
ยังไม่กล้าลืมตา กลัวทนความจริงไม่ไหว
ใจหนึ่งบอกพอแล้ว ถึงเวลาต้องเดินหนีไป
ใจหนึ่งบอกให้ไหว เหมือนไม่รับความจริงสักที
ที่ต้องทนต้องช้ำ หาทางไปไม่มีวิธี
อาจติดที่คำนี้ คำว่ารัก
ได้แต่ทำไม่สนแกล้งเป็นคนตาบอด
ไม่รู้อะไรแต่จริงๆ ในใจ ฉันรู้ดี
ต่อหน้าก็มีแค่ฉัน ลับหลังก็ไปมีเขา
ต้องเจ็บที่คำว่าเรา มันหมายถึงการมีเขามาคั่นตรงกลาง
แกล้งไม่รู้ไม่เห็น ยอมทรมานช้าๆ
ยังไม่กล้าลืมตา กลัวทนความจริงไม่ไหว
ต่อหน้าก็มีแค่ฉัน ลับหลังก็ไปมีเขา
ต้องเจ็บที่คำว่าเรา มันหมายถึงการมีเขามาคั่นตรงกลาง
แกล้งไม่รู้ไม่เห็น ยอมทรมานช้าๆ
ยังไม่กล้าลืมตา กลัวทนความจริงไม่ไหว
ให้เดินกลับหลังก็ไม่ได้ ปล่อยใจโง่งมอย่างนี้
เจ็บแค่ไหนเท่าไรก็ยอม แค่ความรักไม่พอ
คำว่ารักไม่พอหัวใจ คนอย่างเธอ