จากกันไปซะตั้งนาน จากกันไปซะตั้งไกล แต่ทำไมไม่ทักไม่ทายฉันเลย
เจอะหน้ากันแล้วทำงง อย่างกับคนไม่คุ้นเคย ทำเป็นเมินเป็นเฉยเชื่อเลยคนเรา
จากกันไปตั้งเป็นปี แต่ความจำฉันยังดี ต่อให้อีกร้อยปีก็ลืมไม่ลง
แปลกที่เธอไม่ยอมจำ กลับมาทำหน้างงๆ คนอะไรช่างหลงลืมกันง่ายดายอย่างนี้
ไม่นึกเลยจะลืมหน้าคนอย่างฉัน ไอ้เธอคนสำคัญทั้งคน จะลืมจะลืมฉันได้ไง
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ไม่สนใจ
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) คนเคยดีต่อกันทำเป็นไม่ทักทาย
จากกันไปตั้งเป็นปี แต่ความจำฉันยังดี ต่อให้อีกร้อยปีก็ลืมไม่ลง
แปลกที่เธอไม่ยอมจำ กลับมาทำหน้างงๆ คนอะไรช่างหลงลืมกันง่ายดายอย่างนี้
ไม่นึกเลยจะลืมหน้าคนอย่างฉัน ไอ้เธอคนสำคัญทั้งคน จะลืมจะลืมฉันได้ไง
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ไม่สนใจ
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) คนเคยดีต่อกันทำเป็นไม่ทักทาย
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ไม่สนใจ
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
(ฮะอะอาว... ทำไมนะทำไมนะ) คนเคยดีต่อกันทำเป็นไม่ทักทาย
ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก
ทำเป็นไม่ทัก ทำเป็นไม่ทัก