วันที่ฝนพรำ ฉันต้องทนอยู่ตรงนี้
รู้ดีความเหงาที่มีมันไม่เคยหนีไปจากฉัน
ทำไม ไม่พบสักคน
ทำไม ตอนเช้ามันดูเหน็บหนาวทุกข์ทน
แค่ต้องการเพียงใครบางคน
ช่วยหยุดฝนที่มันหยดลงทุกวัน
ให้ความหนาวจางไปโดยพลัน
ให้ความเหงา มันหายจากตัวฉันไป
ทุกช่วงเวลา
ทุกวัน ฉันนั่งคุยกับฝัน ที่เงียบงัน
แต่เสียงที่ยังคงดังคือเสียงข้างในใจ
ทำไม ไม่พบสักคน
ทำไม ตอนเช้ามันดูเหน็บหนาวทุกข์ทน
แค่ต้องการเพียงใครบางคน
ช่วยหยุดฝนที่มันหยดลงทุกวัน
ให้ความหนาวจางไปโดยพลัน
ให้ความเหงา มันหายจากตัวฉันไป
ทุกช่วงเวลา