ปล่อยใจไปกับคลื่นลม ทิ้งตัวเองให้จม
ไปกับแผ่นน้ำกับขอบฟ้า กับดวงตะวันก่อนร่ำลา
กับคำถามที่ค้างคา จะกินเวลานานเท่าไร
หนึ่งชีวิตหนึ่งนิรันดร์กับการลืมภาพใครคนนั้น
เพราะความเศร้ายังจมยังฝังลึกลงในใจ
และร่องรอยที่พอแสดงให้เธอได้เห็นถึงความเสียใจ
นั่นคือทรายแผ่นพื้นที่ทอดยาวไกลสุดสายตา
กร่อนลงไปช้าๆ เศษเสียวแหลกของหัวใจ
อีกทะเลที่ดูกว้างแสนไกล ไกลจนขอบฟ้า
ให้เธอรู้นั่นคือน้ำตา เป็นวังวนที่ฉันเวียนว่ายมาทั้งชีวิต
เป็นเพราะรัก หมดใจที่มีจึงเจ็บช้ำคูณเท่าทวี
เสียวนาทีที่ยาวนาน อยู่กับฝันของวันวาน
หรือฉันต้องใช้เวลาลบเลือนเธอ ตราบลมหายใจสุดท้าย
เพราะความเศร้ายังจมยังฝังลึกลงในใจ
และร่องรอยที่พอแสดงให้เธอได้เห็นถึงความเสียใจ
นั่นคือทรายแผ่นพื้นที่ทอดยาวไกลสุดสายตา
กร่อนลงไปช้าๆ เศษเสียวแหลกของหัวใจ
อีกทะเลที่ดูกว้างแสนไกล ไกลจนขอบฟ้า
ให้เธอรู้นั่นคือน้ำตา เป็นวังวนที่ฉันเวียนว่ายมา
นั่นคือทรายแผ่นพื้นที่ทอดยาวไกลสุดสายตา
กร่อนลงไปช้าๆ เศษเสียวแหลกของหัวใจ
อีกทะเลที่ดูกว้างแสนไกล ไกลจนขอบฟ้า
ให้เธอรู้นั่นคือน้ำตา เป็นวังวนที่ฉันเวียนว่ายมาทั้งชีวิต