เนื้อเพลง ปล่อยนกกระจอก โดย อภิรมย์

ดูเมฆตั้งเค้า จากขาวน่าชม สะสมเป็นเมฆดำ
ดั่งสัญญาณย้ำเตือนเหมือน ว่าฝนจะมา
ดูใจคนซับ แบกรับอารมณ์ ถมจนเต็มบ่า
ไม่นานไม่ช้าเริ่มล้า เริ่มอ่อนแรง

เอาความเข้มแข็ง แบ่งรับมากไป อาศัยแต่ปิดบัง
ความอ่อนแอนั้นรัดขัง ไว้หลังประตู
เจ้าเมฆสาดฝน จนคลี่คลาย สลายความไม่รู้
กับสิ่งที่ยึดถืออยู่ มากมาย

กระจกส่องย้อนเห็นอีกา แค่บางครั้งคราเห็นกระจอก
ต้องเปิดกรงออกตามซ่อกตามที่ลับตา ถึงเวลา

ต้องยอม อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้ สักครั้งหนึ่ง
ร้อง และไม่ห้ามอาการ ที่ขังเอาไว้
ต้องยอม อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้ กับสิ่งใดใด
พร้อม รับอีกด้านของใจที่ถูกซ่อนเร้น

กระจกส่องย้อนเห็นอีกา แค่บางครั้งคราเห็นกระจอก
ต้องเปิดกรงออกตามซ่อกตามที่ลับตา ถึงเวลา

ต้องยอม อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้ สักครั้งหนึ่ง
ร้อง และไม่ห้ามอาการ ที่ขังเอาไว้
ต้องยอม อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้ กับสิ่งใดใด
พร้อม รับอีกด้านของใจที่ถูกซ่อนเร้น

ยอม อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้
ร้อง โดยไม่ห้ามอาการใดใด
ต้องยอม อนุญาตให้ตัวเองร้องไห้
ยอม อนุญาตให้ตัวเอง เพื่อตัวเอง