ฝากดาวหอบรักไป ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ
จะให้มันหล่นลงมาเจ้าดวงดาราฟังข้าเถอะสักครั้ง
หอบคำว่ารักที่อยากให้เธอได้ฟัง
เธอยังเป็นรักจริงอีกหญิงที่ข้าหมายปองอยู่
อยากจะรู้เธอเป็นอย่างไรคิดถึงฉันไหมตอนเขาไม่อยู่
จูบของฉันยังหวานอยู่ไหมที่ฉันฝากไว้ริมฝีปาก You
ฉันยังจำเรื่องราวเหล่านั้นที่ผ่าน
เป็นหนังสือที่อ่านวนอยู่ซ้ำๆ
แม้ว่าปกหนังสือเล่มนี้เริ่มขาดฉันก็ยังจะอ่านมันไปทุกวัน
เหมือนว่าทุกๆ วันนี่ฉันต้องยืนมองดาว
ส่งข้อความคิดถึงไปร้อยเรียงสุขสกาว
Baby you might forget me now
แต่ฉันจะขอรักเธอจวบจนนภาสิ้นแสงดาว
ฝากดาวหอบรักไป ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ
ก็พอเข้าใจว่าเธอคงไม่ต้องการ
แล้วก็รู้ดีคงไม่พยายาม
จากคนสำคัญก็กลายเป็นคนเมื่อวาน
จากเป็นคนสำคัญก็กลายเป็นเขาคนนั้น
ต้องเจ็บมากี่ครั้ง (ต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง)
เธอไม่เคยจะจำ (เธอไม่เคยจะจำ)
ต้องเจ็บต้องทนมันอยู่อย่างงั้น
ทั้งที่เธอนั้นโดนกระทำ
กับคำว่ารักที่เขานั้นพูดให้เธอฟัง
เธอยังคงรักฉันเหมือนเดิมใช่ไหม
แค่หวังว่าเธอไม่ลืมสัญญาที่เคยให้ไว้
อย่าให้ความสัมพันธ์มันเปลี่ยนเพราะความห่างไกล
นาฬิกามันหมุนเวียนแต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ
ทำได้แค่นอนเพ้อคิดถึงเธออย่างนั้น
ถึงแม้จะพบเจอเธอได้แค่ในความฝัน
ฝากดาวดวงนั้น ช่วยฉันที
ส่งความคิดถึงที่ฉันมี ให้เธอ
ฝากดาวหอบรักไป ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ
ฝากดาวหอบรักไป ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ