อยากจะออกเดินทางไปให้ไกลจากตรงนี้
อยากหลบหนีความจริงบางสิ่งที่ฉันเผชิญ
บังเอิญพบพาหลายหลาก มากมายไม่ซ้ำกัน
วันบางวันบางอารมณ์ขืนขมช้ำใน
ไร้ใครไม่มีคนเข้าใจ ภายในใจที่มันอ่อนแอ
ขอแค่เพียงสักวัน ให้ฉันได้เดินทางไป
ดวงอาทิตย์สาดแสงร้อนแรงในเช้าที่สดใส
สายลมปลิวไสวพัดพา พัดพาใจที่มันอ่อนแอโรยรา
หวนคืนกลับมาฟื้นคืนใหม่
หัวใจดั่งดอกทานตะวันเบิกบานงดงามตา
แหงนหน้าขึ้นบนนภา ท้าทาย
ยืนบนพื้นดินมั่นคงอ่อนโยนร้อยเรียงราย
แม้จะตาย ฉันไม่หวั่น ฉันไม่หวั่น ฉันไม่หวั่น ฉันไม่กลัว
ดวงอาทิตย์สาดแสงร้อนแรงในเช้าที่สดใส
สายลมปลิวไสวพัดพา พัดพาใจที่มันอ่อนแอโรยรา
หวนคืนกลับมาฟื้นคืนใหม่
หัวใจดั่งดอกทานตะวันเบิกบานงดงามตา
แหงนหน้าขึ้นบนนภา ท้าทาย
ยืนบนพื้นดินมั่นคงอ่อนโยนร้อยเรียงราย
แม้จะตาย ฉันไม่หวั่น ฉันไม่หวั่น ฉันไม่หวั่น ฉันไม่กลัว
ดวงอาทิตย์สาดแสงร้อนแรงในเช้าที่สดใส
สายลมปลิวไสวพัดพา พัดพาใจที่มันอ่อนแอโรยรา
หวนคืนกลับมาฟื้นคืนใหม่
หัวใจดั่งดอกทานตะวันเบิกบานงดงามตา
แหงนหน้าขึ้นบนนภา ท้าทาย
ยืนบนพื้นดินมั่นคงอ่อนโยนร้อยเรียงราย
แม้จะตาย ฉันไม่หวั่น ฉันไม่หวั่น ฉันไม่หวั่น ฉันไม่กลัว
ตื่นมาพบความจริงที่มันไม่ใช่ความฝัน
แต่ต้องอยู่กับมันเพราะฉันไม่อาจหลีกหนี
ไม่อาจหลบหนีความจริงต้องเผชิญฝ่าฟัน