นานเท่าไรแล้วนะ ที่ฉันนั้นต้องทนอยู่
อยู่กับความเหงาเมื่อไม่มีเธอ หัวใจฉันมันก็เคว้งคว้าง
เสื้อที่เธอแขวนไว้ รองเท้าที่เธอเคยใส่
ก็ยังคงวางไว้ที่เดิมทั้งนั้น ฉันคอยให้เธอกลับมาหา
เพราะคำๆ หนึ่ง คำเดียวเท่านั้นที่เธอบอกให้ฉันรอ
เพราะคำๆ หนึ่ง คำๆ นี้ที่เธอพูดไว้ทำให้ฉันยังเฝ้าคอย
รอ กับเธอมันคงเป็นคำสั้นๆ
แต่กับฉันมันเป็นคำที่ยาวเกิน ทั้งชีวิตของฉันได้แต่
รอ หากจะเขียนคงเป็นคำง่ายๆ
แต่ความหมายมันเป็นคำที่ยาวเกิน
ทั้งชีวิตของฉันรอแต่เธอ
นับจากวันเป็นเดือน จากเดือนเลื่อนไปเป็นปี
คอยเธอตรงนี้อย่างคนที่หวัง สักวันเธอคงจะกลับมา
เพราะคำๆ หนึ่ง คำเดียวเท่านั้นที่เธอบอกให้ฉันรอ
เพราะคำๆ หนึ่ง คำๆ นี้ที่เธอพูดไว้ทำให้ฉันยังเฝ้าคอย
รอ กับเธอมันคงเป็นคำสั้นๆ
แต่กับฉันมันเป็นคำที่ยาวเกิน ทั้งชีวิตของฉันได้แต่
รอ หากจะเขียนคงเป็นคำง่ายๆ
แต่ความหมายมันเป็นคำที่ยาวเกิน
ทั้งชีวิตของฉันรอแต่เธอ
รอ กับเธอมันคงเป็นคำสั้นๆ
แต่กับฉันมันเป็นคำที่ยาวเกิน ทั้งชีวิตของฉันได้แต่
รอ หากจะเขียนคงเป็นคำง่ายๆ
แต่ความหมายมันเป็นคำที่ยาวเกิน
ทั้งชีวิตของฉันยังเฝ้า รอ
ที่เธอใช้คงเป็นคำง่ายๆ
แต่ความหมายมันเป็นคำที่ยาวเกิน
ทั้งชีวิตของฉันรอ แต่เธอ