คงจะจริง เรื่องราวที่ต้องทิ้งไป
ยังหลอกหลอน แต่ไม่สะท้อนเงาอะไร
ประสบการณ์ ไม่อาจค้น แล้วเราจะค้นไปทำไม
เมื่อเหตุการณ์ได้ผ่านซ้ำ แล้วเราจะจำมันได้ไหม
ในวันสุดท้าย ของเรา ที่มองจ้องกันด้วยสายตาเก่า
วันสุดท้าย ของเรา ที่จุมพิตกันในความซึมเศร้า
วันสุดท้าย ของเรา ที่เรียกชื่อกันด้วยคำเก่าๆ
วันสุดท้าย ของเรา ที่โอบกอดกัน ในห้องของเธอที่ไม่ ไม่มีฉัน
โอ้ชีวิต ไม่ใช่ความผิดของโชคชะตา
ยังเหลืออยู่อีกนิด อย่ามัวไปคิดถึงโรคชรา
ประสบการณ์ ไม่อาจค้น แล้วเราจะค้นไปทำไม
เมื่อเหตุการณ์ได้ผ่านซ้ำ แล้วเราจะจำมันได้ไหม
ในวันสุดท้าย ของเรา ที่มองจ้องกันด้วยสายตาเก่า
วันสุดท้าย ของเรา ที่จุมพิตกันในความซึมเศร้า
วันสุดท้าย ของเรา ที่เรียกชื่อกันด้วยคำเก่าๆ
วันสุดท้าย ของเรา ที่โอบกอดกัน ในห้องของเธอที่ไม่ ไม่มีฉัน
ในวันสุดท้าย ของเรา ที่มองจ้องกันด้วยสายตาเก่า
วันสุดท้าย ของเรา ที่จุมพิตกันในความซึมเศร้า
วันสุดท้าย ของเรา ที่เรียกชื่อกันด้วยคำเก่าๆ
วันสุดท้าย ของเรา ที่โอบกอดกัน ในห้องของเธอที่ไม่ ไม่มีฉัน