ให้ตอบว่าฉันรู้สึกดีใจไหม
ที่เธอกลับมาหา ก็ไม่รู้ก็ไม่รู้จริงๆ
ที่ผ่านมานั้น ฉันอยู่จนฉันชิน
เสียงลมที่ได้ยิน ปลอบใจฉันจนชินชา
ฉันเคยดิ้นรนจนแทบหมดแรง
เพื่อจะให้พ้นจากความร้าวราน ที่โถมเข้ามา
เมื่อครั้งเธอบอกว่าขอจากไป
หายไปจากสายตา ไม่คิดว่าเธอจะทิ้งไป
ฉันไร้เรี่ยวแรงเมื่อรู้เธอไม่กลับมา
ร้องจนหมดน้ำตา เวลาเยียวยารักษาใจ
เวลาละลายความหลังไป
ผ่านจุดที่ฉันจะกลับไปจมทุกข์
และอยู่กับความช้ำ บทเรียนนั้นจะจำไว้จนตาย
เธอบอกคิดถึง เธอบอกว่าเสียใจ
แล้วมันจะช่วยอะไร กลับเปิดแผลเดิมขึ้นมา
ฉันเคยดิ้นรนจนแทบหมดแรง
เพื่อจะให้พ้นจากความร้าวราน ที่โถมเข้ามา
เมื่อครั้งเธอบอกว่าขอจากไป
หายไปจากสายตา ไม่คิดว่าเธอจะทิ้งไป
ฉันไร้เรี่ยวแรงเมื่อรู้เธอไม่กลับมา
ร้องจนหมดน้ำตา เวลาเยียวยารักษาใจ
เวลาละลายความหลังไป
สายเกินไป หัวใจไม่มีให้เจ็บ
ไม่พร้อมจะทน ไม่ขอเจอคนอย่างเธอแล้ว
หายไปจากสายตา ไม่คิดว่าเธอจะทิ้งไป
ฉันไร้เรี่ยวแรงเมื่อรู้เธอไม่กลับมา
ร้องจนหมดน้ำตา เวลาเยียวยารักษาใจ
เวลาละลายความหลังไป หมดแล้วที่รักเธอ