เธอคิดว่าใจหนึ่งของคน
จะทนได้นานแค่ไหน
กับใจที่อ่อนไหวของเธอเปลี่ยนไป
อาจช้ำเดียวดาย บาดแผลเจียนตาย
มันหยั่งกับโดนพายุซ้ำเติมใจ
ยิ่งรักเท่าไร ยิ่งทำแล้วมันยิ่งถอดใจ
จากนี้ จดจำเอาไว้แค่เพียงว่า
ฉันเคย เป็นคนที่ต้องยอมแม้จะเดียวดาย
ให้รู้เอาไว้ เลย กับคนที่ไม่รักอย่ามาทำว่าเสียใจ
เธอคิดว่าใจที่ดีมีแค่ไหน ฉันให้มันหมดไป
แต่เธอไม่พอใจ เข้าใจ
อาจช้ำเดียวดาย บาดแผลเจียนตาย
มันหยั่งกับโดนพายุซ้ำเติมใจ
ยิ่งรักเท่าไร ยิ่งทำแล้วมันยิ่งถอดใจ
จากนี้ จดจำเอาไว้แค่เพียงว่า
ฉันเคย เป็นคนที่ต้องยอมแม้จะเดียวดาย
ให้รู้เอาไว้ เลย กับคนที่ไม่รักอย่ามาทำว่าเสียใจ
หัวใจยังเจ็บลึกลงไป ข้างในที่มันบอบช้ำ
รอยน้ำตา จากนี้ให้เธอ
จดจำเอาไว้แค่เพียงว่า ฉันเคย
เป็นคนที่ต้องยอมแม้จะเดียวดาย
ให้รู้เอาไว้ เลย กับคนที่ไม่รักอย่ามาทำว่าเสียใจ
เมื่อครั้งก่อน ที่ยอมเพราะหัวใจ
ให้รักไปสุดท้ายก็ถูกเผาทำลาย
ได้รักใหม่ ก็ทิ้งขว้างกันอย่างง่ายดาย
รักแท้ที่ปวดร้าว