แสงแดด โชยโปรยอ่อน ก่อนร้อนแรง
ผีเสื้อแมลง แต่งเติม คืนวันฝันดอกไม้
โดยไม่หวัง สิ่งใด มาเป็นรางวัลให้มากมาย
จนวันสุดท้าย ก็ถ่ายถอน ลาลับไป
ไกล หากว่าใจยังเป็นเพื่อนกัน
ให้เธอบานเบ่งบานแทนใจฉัน
ผีเสื้อ โอดำรงอยู่ คู่น้ำใจ
ดั่งน้ำใส ให้หยั่งเห็น เป็นแผ่นดิน
ที่สุดแล้ว สละแล้ว ดูสิดูท่านโบยบิน
จากดอกนั้น สู่ดอกนี้ ไม่มีประมาณ
กาลเวลาน้อยเกิน หนึ่งชีวิตมีไม่กี่วัน
จึงเร่งคืนวันต่อเติมฝัน ให้เจ้าดอกไม้
แสงจันทร์ จะโผล่พ้นมา ยามตะวันล้า
ลาแล้วหนา ตะวันเอ่ยกับจันทรา ให้มั่นคงไว้
เพื่อปลอบโยนใจ ของใครใครในค่ำคืน ฟื้นเหนื่อยล้า
สบตาสิกับจันทรา ไม่ต้องมีแม้คำพูดจาเวลานี้
กาลเวลาน้อยเกิน หนึ่งชีวิตมีไม่กี่วัน
จึงเร่งคืนวันต่อเติมฝัน ให้เจ้าดอกไม้
ให้เจ้าดอกไม้