ไม่ใช่คนช่างจดช่างจำ
ไม่ใช่คนย้ำคิดย้ำทำ
ไม่ใช่ชอบที่เจ็บซ้ำๆ
อย่างนี้ สักเท่าไร
ไม่ใช่คนจมกับปัญหา
ฉันรู้ดีว่าเสียเวลา
ไม่ใช่ฉันไม่รู้ว่า ควรทำเช่นไร
ไม่ใช่ฉันลืมเธอไม่ลง
แต่มันคงลืมเธอไม่ได้
อยากเก็บเธอไว้
แม้แค่เพียงในใจก็พอ
เมื่อใจความเป็นจริง ไม่มีเธออยู่
ก็ไม่รู้ว่าฉันจะหายใจอย่างไร
เมื่อเธอคือครึ่งหนึ่ง มากกว่า
เกินที่จะหาใครแทนได้
ขาดเธอไปคงต้องตาย
เพราะเธอเป็นเครื่องช่วยหายใจ
มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น
ทำให้ฉันยังคงหายใจ
มันก็คงไม่แปลกอะไร เหตุใดฉันจำ
จำว่าเธอจะกลับมาหา
จำว่าเราไม่ได้ร้างลา
จำทุกชั่วขณะเวลา ติดตามฝังใจ
ไม่ใช่ฉันลืมเธอไม่ลง
แต่มันคงลืมเธอไม่ได้
อยากเก็บเธอไว้
แม้แค่เพียงในใจก็พอ
เมื่อใจความเป็นจริง ไม่มีเธออยู่
ก็ไม่รู้ว่าฉันจะหายใจอย่างไร
เมื่อเธอคือครึ่งหนึ่ง มากกว่า
เกินที่จะหาใครแทนได้
ขาดเธอไปคงต้องตาย
เพราะเธอเป็นเครื่องช่วยหายใจ
และสุดท้าย ฉันรู้มันเป็นเพียงแค่ฝัน
แต่ฉันเหลือแค่สิ่งเดียวเท่านั้น
ที่ยังทำ ให้ฉันนั้นหายใจ
เมื่อใจความเป็นจริง ไม่มีเธออยู่
ก็ไม่รู้ว่าฉันจะหายใจอย่างไร
เมื่อเธอคือครึ่งหนึ่ง มากกว่า
เกินที่จะหาใครแทนได้
ขาดเธอไปคงต้องตาย
เพราะเธอเป็นเครื่องช่วยหายใจ
ที่ยังจดจำเธอฝังใจ
เพราะฉันอยากมีเธอไว้ นานๆ
อยากมีเธอไว้นานๆ
อยากมีเธอไว้นานๆ
ให้นานๆ อยากมีเธอไว้นานๆ