ทุกสิ่งใดๆ เมื่อไฟทำลายจะเผาทุกอย่าง
ก็ไม่มีแรงใดๆ จะไปทัดทานง่ายดาย
ที่สุดอะไรที่เคยได้หวังก็พังทลาย
ได้เห็นร่องรอยแค่เพียงควัน
ความรักที่สุด ถ้าเหลือแค่เถ้าถ่าน
จะรอให้ลมพัดพา ไม่ไปฝืนมัน
โลกนี้กำหนดมาให้พบพานเจอกัน
สุดท้ายก็ต้องยอมรับในการจากลา
จบไปแล้ว สิ่งที่ฉันเคยวิงวอน
มันคงไม่ย้อนคืนมา คือความเป็นไปที่ต้องจำนน
หากชีวิตเป็นได้แค่เพียงเศษผง
จะปล่อยให้ล่องลอยตามแรงของลม ให้มันปลิวไป
เมื่อไม่มีความหวังใดให้เธอคืนมา
ความรักที่สุดถ้าเหลือแค่ เถ้าถ่าน
จะรอให้ลมพัดพา ให้มันเป็นไป
โลกนี้กำหนดมาให้พบเจอทำไม
สุดท้ายถ้าต้องทำร้ายด้วยการจากลา
จบไปแล้ว สิ่งที่ได้เคยวิงวอน
มันคงไม่ย้อนคืนมา คือความเป็นไปที่ต้องจำนน
หากชีวิตเป็นได้แค่เพียงเศษผง
จะปล่อยให้ล่องลอยตามแรงของลม ให้มันปลิวไป
เมื่อไม่มีความหวังใดให้เธอคืนมา
จบไปแล้ว สิ่งที่ได้เคยวิงวอน
มันคงไม่ย้อนคืนมา คือความเป็นไปที่ต้องฝืนทน
หากชีวิตเป็นได้แค่เพียงเศษผง
จะปล่อยให้ล่องลอยตามแรงของลม ให้มันปลิวไป
เมื่อไม่มีความหวังใดให้เธอคืนมา
เพราะไม่อาจทัดทานความจริงได้ไหว ต้องยอมเข้าใจ
หากชีวิตหมดแล้วซึ่งแรงไขว่คว้า
จะปล่อยให้ล่องลอยตามโชคชะตา ให้มันปลิวไป
เมื่อไม่มีความหวังใดให้เธอคืนมา
หากตายไปทั้งๆที่ยังไม่ลืม
ก็ไม่เป็นไร ไม่นานคงเลือนหายไป
ตามกาลเวลา