เจ้าเป็นเทียน คอยส่องแสงแวววับประกาย
แม้นลมพัดสายฝนปราย
ม่านเมฆร้ายบดบังแสงเรือง
เทียนยังส่องเฝ้าประคองทอแสงประเทือง
ให้เด็กๆ ห่างกรายตัวเมือง ได้ประเทืองความรู้ปัญญา
เทียนไสว ฉายแสงอยู่
คอยเป็นครู สอนเด็กตามดอยป่า
ให้มีความรู้ฟุ้งเฟื่องเรืองปัญญา
แม้นน้ำตา เทียนหยดหลั่งรดริน
ถึงถิ่นด้อยกว่าตะวันแสงดวงจันทรา
แม้นต่ำต้อยน้อยวาสนา
ยังนำพาส่องแสงรำไร
นี่แหละเทียนเปรียบเสมือนเพื่อนครูอยู่ไกล
ตามป่าเขาลำเนาไพร ยังมอดไหม้เพื่อใครเล่าเอย
เทียนไสว ฉายแสงอยู่
คอยเป็นครู สอนเด็กตามดอยป่า
ให้มีความรู้ฟุ้งเฟื่องเรืองปัญญา
แม้นน้ำตา เทียนหยดหลั่งรดริน
ถึงถิ่นด้อยกว่าตะวันแสงดวงจันทรา
แม้นต่ำต้อยน้อยวาสนา
ยังนำพาส่องแสงรำไร
นี่แหละเทียนเปรียบเสมือนเพื่อนครูอยู่ไกล
ตามป่าเขาลำเนาไพร ยังมอดไหม้เพื่อใครเล่าเอย