ไม่เป็นไรหากจะโยนความผิดให้ฉัน
ก็ยินดีจะรับไม่โทษใคร
ไม่เป็นไรหากว่าใครต่อใคร
เขามองว่าฉันไม่ดี เข้าใจ
ฉันไม่มีอะไรทั้งนั้นที่จะต้องแก้ตัว
เรื่องราวเหตุผลที่เราแยกทางเพราะอะไร
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าเท่านั้นที่รู้
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าที่รู้อยู่
ว่ามันเพราะอะไร เรื่องของเราจึงเปลี่ยนไป
สุดท้ายมันจบลงตรงคนเคยรักกันเป็นฉันที่ไม่ดี
เขียนผิดยังใช้น้ำยาลบคำผิด
จะผิดจะแปลกอะไร
ถ้าคนบางคนจะใช้น้ำตาลบความผิด
เขียนซ้ำในเรื่องไม่จริงบนรอยลิขวิด
ชี้นกเป็นไม้ ชี้ไม้เป็นนก
ชี้ฤดูหนาวให้เป็นใบไม้ผลิ
ขณะที่ฉันดูปกติธรรมดา
แต่ว่าตอนเลิกรา
จมูกเธอยาวตั้งแต่กรุงเทพถึงอัมพวา
ก็ช่างมันเถอะฉันจะยอมให้ตำหนิ
จะได้ยุติทุกข้อกล่าวหาที่เธอพรรณนา
คงมีแต่ฟ้ากับฉันและเธอ
และขวดน้ำยาแลคตาซิดเท่านั้นที่รู้
ว่าใครที่ทำในวรรณกรรมปรำปราเรื่องคำพิพากษา
ฉันไม่มีอะไรทั้งนั้นที่จะต้องแก้ตัว (ก็สุดแต่เธอจะกล่าวหา)
เรื่องราวเหตุผลที่เราแยกทางเพราะอะไร
(ว่าใครที่ผิด ใครไม่ดี ใครย่ำยี ก็มีแค่เธอกับฉันและฟ้าเท่านั้น-ที่รู้)
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าเท่านั้นที่รู้
มีแค่เธอกับฉัน และฟ้าที่รู้อยู่
ว่ามันเพราะอะไร เรื่องของเราจึงเปลี่ยนไป
สุดท้ายมันจบลงตรงคนเคยรักกันเป็นฉันที่ไม่ดี
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าเท่านั้นที่รู้
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าที่รู้อยู่
ว่ามันเพราะอะไร เรื่องของเราจึงเปลี่ยนไป
สุดท้ายมันจบลงตรงคนเคยรักกัน
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าเท่านั้นที่รู้
มีแค่เธอกับฉันและฟ้าที่รู้อยู่
ว่ามันเพราะอะไร เรื่องของเราจึงเปลี่ยนไป
สุดท้ายมันจบลงตรงคนเคยรักกัน
เป็นฉันที่ถูกหาว่าไม่ดี