สุดท้ายเดี๋ยวเราก็กลายเป็น
เรื่องตลกของกันและกัน
ฟังอาจดูขำ แต่ว่าฉันนั้นร้องไห้แทบตาย
ใช้เวลา นานอยู่กว่าที่จะหาย
ถึงตลกมากมาย แต่ฉันก็เจ็บเหมือนเดิม
ใครๆ ก็คิดว่าฉันเป็นคนอารมณ์ดี
ก็เลยเอาเรื่องเรามาพูดให้เฮฮา
แต่ไม่มีใครนอกจากฉันหรอกที่จะรู้ดี
ว่าที่ทำเป็นขำมันก็แค่ตรงนี้
ไอ้เรื่องที่ไม่ตลกเลย สำหรับฉัน
แต่กลายเป็นเรื่องที่คนอื่น ฟังขำๆ
ต้องคอยทำหน้าตายเวลาที่ใครมาพูดอำ
เหมือนว่าไม่คิดอะไรแต่ยังคิดถึงมันทุกวัน
ก็เข้าใจว่าผ่านมาแล้ว
แต่ยังไม่มีวี่แววที่ฉันนั้นหายเจ็บ
ยังเก็บเธอเอาไปคิดถึง
ช่วงเวลาหนึ่งที่เรานั้นเคยมีกัน
คนอย่างฉันที่คิดว่าความจำสั้น
พอเป็นเรื่องเธอนั้นทำไมมันถึงยาว
ราวกับฉันจำได้ทุกอย่าง
ถึงแม้ทุกคนต่างขำ
สุดท้ายเดี๋ยวเราก็กลายเป็น
เรื่องตลกของกันและกัน
ฟังอาจดูขำ แต่ว่าฉันนั้นร้องไห้แทบตาย
ใช้เวลา นานอยู่กว่าที่จะหาย
ถึงตลกมากมาย แต่ฉันก็เจ็บเหมือนเดิม
มีแต่คนขำ เรื่องราวของฉัน
ที่ผ่านมานั้นต้องทำเป็นยิ้ม
เหมือนมันเป็นเรื่องทั่วไป
ตั้งแต่วันนั้นฉันยังอยู่ตรงที่เดิม
กอดเก็บความรักของเราเอาไว้เหมือนเคย
เกิดเป็นแผลขึ้นมาในใจ
และคิดถึงเธอเมื่อไร
ก็ยังคงร้องไห้เสมอ
แล้วสักวันจะผ่านให้ไหว
จะเจ็บแค่ไหน
จะลืมเธอไป ไม่เหลือร่องรอยน้ำตา
สัญญาว่าจะคิดถึงเป็นครั้งคราว
ขำครั้งสุดท้ายให้เรื่องตลกที่ชื่อว่า รักเรา
สุดท้ายเดี๋ยวเราก็กลายเป็น
เรื่องตลกของกันและกัน
ฟังอาจดูขำ แต่ว่าฉันนั้นร้องไห้แทบตาย
ใช้เวลา นานอยู่กว่าที่จะหาย
ถึงตลกมากมาย แต่ฉันก็เจ็บเหมือนเดิม
สุดท้ายเดี๋ยวเราก็กลายเป็น
เรื่องตลกของกันและกัน
ฟังอาจดูขำ แต่ว่าฉันนั้นร้องไห้แทบตาย
ใช้เวลา นานอยู่กว่าที่จะหาย
ถึงตลกมากมาย แต่ฉันก็เจ็บเหมือนเดิม