เขารักเธอและเธอเองก็รักแต่เขา
สิ่งนี้เธอย้ำในจิตใจ
แม้ความจริงมันพังทลาย
หมดลงไม่เหลือรักให้กันอีกแล้ว
ยิ่งฝืนไปเธอยิ่งทนเจ็บใช่ไหม
แต่เหมือนเธอยังรออะไร
หรือว่าเธอยังคงเสียดาย
คืนวันที่เสียไปกับความเจ็บช้ำ
จะทรมานตัวเองอย่างนี้ทำไม
เมื่อรู้ไม่มีทางไหน
ที่จะทำให้เป็นเหมือนเดิม
กี่ปีที่ซ้ำเติมใจเธอจำได้ไหม
ชีวิตต้องก้าวเดินต้องตัดสินใจไป
บาดแผลย่อมมีวันหาย
ยอมเสียดายดีกว่าต้องเสียใจ
ตัดใจยอมรับความเป็นจริงที่โหดร้าย
เหมือนรักกันดีอย่างเดิมอยู่เสมอ
ในสายตาของคนอื่นไกล
แต่ลึกลงไปข้างในหัวใจ
เธอเองก็รู้ดีในใจอยู่แล้ว
จะทรมานตัวเองอย่างนี้ทำไม
เมื่อรู้ไม่มีทางไหน
ที่จะทำให้เป็นเหมือนเดิม
กี่ปีที่ซ้ำเติมใจเธอจำได้ไหม
ชีวิตต้องก้าวเดินต้องตัดสินใจไป
บาดแผลย่อมมีวันหาย
ยอมเสียดายดีกว่าต้องเสียใจ
ตัดใจยอมรับความเป็นจริงที่โหดร้าย
เจ็บเพียงครั้งเดียวเธอคงไม่ถึงตาย
กับตายทั้งเป็นทุกวันที่หายใจ
อยู่ที่เธอเองจะเลือกทางไหน
จะทรมานตัวเองอย่างนี้ทำไม
เมื่อรู้ไม่มีทางไหน
ที่จะทำให้เป็นเหมือนเดิม
กี่ปีที่ซ้ำเติมใจเธอจำได้ไหม
ชีวิตต้องก้าวเดินต้องตัดสินใจไป
บาดแผลย่อมมีวันหาย
ยอมเสียดายดีกว่าต้องเสียใจ
ตัดใจยอมรับความเป็นจริงที่โหดร้าย