คนที่ใช้ชีวิตคนเดียว
บางครั้งก็ลืมอะไรไป
ว่ามันไม่ได้เข้มแข็งอะไร
ก้อนเนื้อที่แสนบอบบาง
ร่างกาย มันอาจจะพออยู่ไหว
แต่หัวใจ เรียกร้องหาใครสักคน
ที่ตรงนี้มันเหงากว่าที่เคย
มีใครเห็นใจบ้างหม้าย
มากอดกันในวันที่หัวใจมันอ่อนแอ
ความเข้มแข็งมันน้อยกว่าที่เคย
ต้องการคนมาดูแล
จะหยิบยื่นกุญแจ มาไขประตูที่ปิดตาย
อยากกอดใครสักคน
ฉันขอโทษนะหัวใจ
ลืมไปว่ารักมันสำคัญ
ยิ่งมองดูคนที่เขารักกัน
ยิ่งทำให้ฉันเข้าใจ
ร่างกาย มันอาจจะพออยู่ไหว
แต่หัวใจ เรียกร้องหาใครสักคน
ที่ตรงนี้มันเหงากว่าที่เคย
มีใครเห็นใจบ้างหม้าย
มากอดกันในวันที่หัวใจมันอ่อนแอ
ความเข้มแข็งมันน้อยกว่าที่เคย
ต้องการคนมาดูแล
จะหยิบยื่นกุญแจ มาไขประตูที่ปิดตาย
อยากกอดใครสักคน
มีบ้างหม้าย มีคนไหนเห็นใจบ้างหม้าย
ใครสักคนที่ไม่ใจร้าย
เข้ามาทำให้เหงาหายไป
มันพรือโฉ้ อยู่คนเดียวต่อไปไม่ไหว
อยากมีใครสักคนเข้าใจ
เข้ามาทำให้หายเหงาใจ สักที
ที่ตรงนี้มันเหงากว่าที่เคย
มีใครเห็นใจบ้างหม้าย
มากอดกันในวันที่หัวใจมันอ่อนแอ
ความเข้มแข็งมันน้อยกว่าที่เคย
ต้องการคนมาดูแล
จะหยิบยื่นกุญแจ มาไขประตูที่ปิดตาย
ที่ตรงนี้มันเหงากว่าที่เคย
มีใครเห็นใจบ้างหม้าย
มากอดกันในวันที่หัวใจมันอ่อนแอ
ความเข้มแข็งมันน้อยกว่าที่เคย
ต้องการคนมาดูแล
จะหยิบยื่นกุญแจมาไขประตูที่ปิดตาย
เปลี่ยนความเหงาที่มี
เป็นรักดีๆ จะได้ไหม
อยากกอดใครสักคน