บนขอบเหว
ฉันนั้นเคยต้องยืนอย่างเดียวดาย
แค่เส้นบางบางเท่านั้น
ให้ฉันเลือกจะอยู่หรือตาย
แล้วเพียงมอง ตาเธอ
รอยยิ้มเธอ
ฉันจึง ได้เข้าใจ
เธอทำให้รู้ว่าฉันยังมีความหมาย
ทำให้รู้ว่าฉันต้องอยู่เพื่อใคร
วันที่ไร้ซึ่งทางออก
เธอเป็นเหมือนดั่งสัญญาณสุดท้าย
ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้
มรสุม
โหมเข้ามาทุกทิศทุกทาง
ดั่งเรือกำลังอัปปาง
เกินกำลังจะแบกรับได้
เพราะแววตาคู่นั้น
รอยยิ้มนั้น
ย้ำเตือน
ให้คนคนนี้ต้องไม่ยอมถอดใจ
เธอทำให้รู้ว่าฉันยังมีความหมาย
ทำให้รู้ว่าฉันต้องอยู่เพื่อใคร
วันที่ไร้ซึ่งทางออก
เธอเป็นเหมือนดั่งสัญญาณสุดท้าย
ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้
อยู่ท่ามกลางทะเลที่แปรปรวน
จะต่อรองอย่างไรกับพายุร้าย
ยิ่งคิดยิ่งจมลึกลงไป
ไม่มีสิ่งใดจะดึงฉันให้คืนกลับมา
ก็มีแต่เธอเท่านั้น
คือความหวัง
คืนที่มืดมนที่สุด
เธอเป็นเหมือนแสงสว่างสุดท้าย
ฉันยังคงมีความหมาย
ที่ได้รู้ว่าฉันต้องอยู่เพื่อใคร
วันที่ไร้ซึ่งทางออก
เธอเป็นเหมือนดั่งสัญญาณสุดท้าย
ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้
เพราะมีเธอ
ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้