นี่แหละหนารสชาติของความรัก
ทำให้ยิ้มและมีน้ำตา
ทั้งดีร้ายปนเปกันไปกับวันเวลา ทุกข์ไม่มีใครอยากเจอ
เจ็บปวดไม่มีใครโหยหา
ทุกๆ คนล้วนปรารถนาได้มาแค่สุขใจ
อยู่กับตัวเองมาตลอดชีวิต
เขาเพียงผ่านเข้ามาแค่ไม่กี่เดือน
อย่าเพิ่งคิดว่าเขาเป็นเหมือนโลกทั้งใบ
เลิกฟูมฟายฟุ้งซ่านเถอะนะ
มองตัวเองแล้วทบทวนใหม่
จะเข้าใจอะไร ได้มากมายกว่านี้
เพราะทุกอย่างมันย่อมเคลื่อนไหว ไม่มีอะไรที่มันแน่นอน
ชีวิตจริงไม่เหมือนละคร สุดท้ายลงเอยด้วยความเข้าใจ
แต่ความเป็นจริงที่เห็นเมื่อคนหมดรัก ชีวิตจริงคือการจากไป
แรกๆ อะไรก็งดงามหมดใจก็เท่านั้น นี่แหละหนาใจคน
อยู่กับตัวเองมาตลอดชีวิต
เขาเพียงผ่านเข้ามาแค่ไม่กี่เดือน
อย่าเพิ่งคิดว่าเขาเป็นเหมือนโลกทั้งใบ
เลิกฟูมฟายฟุ้งซ่านเถอะนะ
มองตัวเองแล้วทบทวนใหม่
จะเข้าใจอะไร ได้มากมายกว่านี้
เพราะทุกอย่างมันย่อมเคลื่อนไหว ไม่มีอะไรที่มันแน่นอน
ชีวิตจริงไม่เหมือนละคร สุดท้ายลงเอยด้วยความเข้าใจ
แต่ความเป็นจริงที่เห็นเมื่อคนหมดรัก ชีวิตจริงคือการจากไป
นี่แหละหนาใจคน แรกๆ อะไรก็งดงาม
เพราะทุกอย่างมันย่อมเคลื่อนไหว ไม่มีอะไรที่มันแน่นอน
ชีวิตจริงไม่เหมือนละคร สุดท้ายลงเอยด้วยความเข้าใจ
แต่ความเป็นจริงที่เห็นเมื่อคนหมดรัก ชีวิตจริงคือการจากไป
นี่แหละหนาใจคน แรกๆ อะไรก็งดงาม หมดใจจากไปก็เท่านั้น
นี่แหละหนาใจคน แรกๆ อะไรก็งดงาม หมดใจจากไป ก็เท่านั้น