รอนแรมมาเนิ่นนาน เพียงหนึ่งใจ
กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม
ถูกแหลมคมทิ่มแทง
จนมันแทบจะทนไม่ไหว
ชีวิต ถ้าไม่ยากเย็นขนาดนั้น
สองมือจะมีเรี่ยวแรงขนาดไหน
แต่หัวใจของคน ยังยืนยันจะไม่ถอดใจ
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาว อยู่ตรงนี้
แต่ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้
เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
วัน เวลาไม่เคยจะหยุดเดิน
อย่างไรเราคงต้องเดินไปกับมัน
เก็บทุกความผิด พลั้งเป็นคำเตือนให้เราเข้าใจ
ว่าชีวิตเริ่มต้นที่คำว่าฝ่าฟัน
ขอเพียงใจเรา เท่านั้นไม่หวั่นไหว
บทชีวิตของเรา เราจะทำให้มีความหมาย
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาว อยู่ตรงนี้
แต่ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้
เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
และที่ๆ ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ ฉันยังมีจุดหมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร
จะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ความเดียวดาย ในคืนเหน็บหนาว
แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงชินที่ทางยาวไกล กร่อนหัวใจ
ภาวนา กับความมืดมิด ขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่
เตือนคืนวันให้ใจดวงนี้ ไม่ยอมแพ้
ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคน อยู่ตรงนี้
และฉันยังคงก้าวไป
ยัง คงมีรักแท้ เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
และที่ๆ ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ ฉันยังมีจุดหมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร
จะไปจนถึงแสงสุดท้าย
จนถึงแสงสุดท้าย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
ตราบ ใดที่ปลายท้องฟ้า