คงทำได้แค่มองดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟ้า
ฉันคงไม่มีปัญญาเอาดาวลงมาอยู่ข้างกาย
โอบกอดตัวเองร้องไห้อยู่เรื่อยไป
คงไม่มีใครมาสนใจ
จะเป็นจะตายจะช้ำเท่าไหร่น้ำตาเป็นหยาดฝน
ก็คงไม่ทำให้ใครสักคนเปลี่ยนใจและหันมา
จะเพ้ออะไรนักหนาเขาไม่รัก
ก็แค่เรื่องง่ายๆ
แต่ไม่เข้าใจสักที
ทำไมช่างโง่สิ้นดี
ง่ายๆ เท่านี้ไม่เข้าใจ
ก็คนไม่รักจะให้เขารัก มันคงจะยากมึงจำไว้
กูก็รักจะให้ไม่รักมันก็เรื่องยากใครเข้าใจ
คนมันรักจะให้มันลืมง่ายๆ ได้ไง
คนที่ไม่มีใจจะมีอะไรที่ต้องจำ
จะเป็นจะตายจะช้ำเท่าไหร่น้ำตาเป็นหยาดฝน
ก็คงไม่ทำให้ใครสักคนเปลี่ยนใจและหันมา
จะเพ้ออะไรนักหนาเขาไม่รัก
ก็แค่เรื่องง่ายๆ
แต่ไม่เข้าใจสักที
ทำไมช่างโง่สิ้นดี
ง่ายๆ เท่านี้ไม่เข้าใจ
ก็คนไม่รักจะให้เขารัก มันคงจะยากมึงจำไว้
กูก็รักจะให้ไม่รักมันก็เรื่องยากใครเข้าใจ
คนมันรักจะให้มันลืมง่ายๆได้ไง
คนที่ไม่มีใจจะมีอะไรที่ต้องจำ
ก็แค่เรื่องง่ายๆ
แต่ไม่เข้าใจสักที
ทำไมช่างโง่สิ้นดี
ง่ายๆ เท่านี้ไม่เข้าใจ
ก็คนไม่รักจะให้เขารัก มันคงจะยากมึงจำไว้
กูก็รักจะให้ไม่รักมันก็เรื่องยากใครเข้าใจ
คนมันรักจะให้มันลืมง่ายๆ ได้ไง
คนที่ไม่มีใจจะมีอะไรที่ต้องจำ
ก็คนไม่รักจะให้เขารัก มันคงจะยากมึงจำไว้
กูก็รักจะให้ไม่รักมันก็เรื่องยากใครเข้าใจ
คนมันรักจะให้มันลืมง่ายๆ ได้ไง
คนที่ไม่มีใจจะมีอะไรที่ต้องจำ
โง่เพราะลืมไม่ได้
โง่เพราะใจยังรัก
โง่กับเรื่องง่ายๆ
เรื่องเธอ