ฉันร้องไห้จนน้ำตาจะหมดแล้ว แต่เธอไม่เคยที่จะมาแล
ฉันทำทุกอย่างได้ดีที่สุดแล้ว แต่คนจะแพ้ยังไงก็แพ้
และต่อให้อ้อนวอนฟ้าก็คงไม่ช่วยอะไร
ในเมื่อใจเธอต้องการก็ไม่มีหนทางใด
ที่จะดึงเธอเอาไว้ และไม่มีสิทธิ์จะแก้ไขเรื่องราวของเรา
ฉันจดบันทึกพร้อมน้ำตา
นับจากวันแรกจนเธอพร้อมลา
บรรจงอักษรด้วยปากกา
และฉันก็ไม่เคยคิดว่าเราจะจากกัน
แล้ววันนั้นก็มาถึง
หัวใจของฉันเธออยากคืน
เธออยากจะลบเธออยากลืม
และฉันก็ไม่มีสิทธิ์จะขัดขืน
ถ้าหากว่ารักที่เธอต้องการมันเป็นเขา
สุภาพบุรุษดั่งนิยายอย่างฉันคงเป็นแค่คนเขล่า
ก็ได้แต่บอกตัวเองว่าอย่าฝืน
พื้นที่ตรงนั้นไม่ใช่เรา
เลิกกัญชามาตั้งนานแต่สมองยังไม่เบา
ปริศนาทิ้งอะไรไว้ให้เดา
เพราะว่าเธอบอกกับผมไว้ไม่ให้เมา
หมามองเครื่องบินทำอย่างไรไม่ให้เซา
เพราะว่าพื้นที่ตรงนี้มันดันกลับไม่ใช่เราแต่เป็นใคร
ผมสบายดีไม่ต้องห่วงไม่เป็นไร
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ตอนตื่นมาจะเป็นไง
แต่ก็ตามสไตลล์ผมก็แค่ปล่อยให้เป็นไป
ผมไม่เคยลืมทั้งเส้นผมและกลิ่นหอม
ตอนที่ศรีษะของเธอเอนมาติดหมอน
เจ็บเหมือนกับโดนก้านมะยมตอนสิบสอง
ตอนที่รู้ว่าตัวเองนั้นต้องกลายเป็นสิ่งของ
จากกันไปแล้วผมคงไม่มีสิทธิ์สอน
ปล่อยให้ทุกอย่างมันกลายเป็นลิขิตของ
ท้องฟ้าคืนนี้ที่มันจะมาบรรยายว่า
หมาที่มันจะตายมันคงไม่มีสิทธิ์หอน
ฉันร้องไห้จนน้ำตาจะหมดแล้ว แต่เธอไม่เคยที่จะมาแล
ฉันทำทุกอย่างได้ดีที่สุดแล้ว แต่คนจะแพ้ยังไงก็แพ้
และต่อให้อ้อนวอนฟ้าก็คงไม่ช่วยอะไร
ในเมื่อใจเธอต้องการก็ไม่มีหนทางใด
ที่จะดึงเธอเอาไว้ และไม่มีสิทธิ์จะแก้ไขเรื่องราวของเรา