ตอนน้องบอกว่าน้องอิไปนี่ไม่รู้ทำพรือดี
เอื้อมมือไปมันก็ไม่ถึงจุดไฟแล้วดึงอีกที
พยายามทำความเข้าใจ ก็รู้กูไม่เท่าใคร
และมันก็ไม่ใช่ความผิดอะไรของน้อง
มันผิดที่เบลอเองที่เข้าใจอะไรยาก
ทุกๆ ครั้งที่พูดกับเธอเหมือน มีหมาอยู่ในปาก
ทุกวันเอาแต่เมาดูดกัญชาไม่เคยขาด
แต่มาวันนี้เอาแต่เพ้อคิดถึงเธอคิดถึงคาด
น้องอิรู้บ้างไหมใจพี่มันหาย
ก็อยากได้ยินเสียงก็หวังแค่เพียงให้เธอกลับ
พี่นั่งต้มน้ำใบคงเป็นเพราะช้ำใจ
รู้ว่าน้องไม่หวนคืนพี่ต้องทนเพื่อฝืนลืม
ไหนที่น้องแหลง ว่าเป็นรักที่หวงแฮน
นั่งควง แขนกันในแสงจันทร์
และใหนที่น้องแหลง
ว่าเรายังมีแผนมีเรื่องราวกันอีกแสนพัน
ยังจำได้ดีเคยจับมือกับน้องสาวที่วิววาวนี่พี่บ่าวยังไม่ลืมหรอก
ทั้งชุดนอนน้องก็ทุ้มไว้ข้างๆ ทุกเรื่องราวนี่พี่บ่าวยังไม่คืนน้องเลย
นั่งเกี่ยวเห็ดไป แล้วหล่าวนั่งคราวเธอทั้งคืน
ก็ไม่รู้ไปกับใครทำกูล้มทั้งยืน
พี่เบื่อแล้วกรุงเทพไม่อยากอิอยู่อยากหลบใต้
แล้วที่ว่าน้องนั้นรักพี่นี่ขี้ฮกหม้าย
ตอนน้องบอกว่าน้องอิไปนี่ไม่รู้ทำพรือดี
เอื้อมมือไปมันก็ไม่ถึงจุดไฟแล้วดึงอีกที
พยายามทำความเข้าใจ ก็รู้กูไม่เท่าใคร
และมันก็ไม่ใช่ความผิดอะไรของน้อง
มันผิดที่เบลอเองที่เข้าใจอะไรยาก
ทุกๆ ครั้งที่พูดกับเธอเหมือน มีหมาอยู่ในปาก
ทุกวันเอาแต่เมาดูดกัญชาไม่เคยขาด
แต่มาวันนี้เอาแต่เพ้อคิดถึงเธอคิดถึงคาด
ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้เจ็บบ้างก็ดี
เจ็บมันให้ตายเอามันให้ตายไปข้าง
บางคนบอกเป็นสหายมันคงไม่มีความหมาย
และก่อนมันจะสบายพวกมันต้องขายใครบ้าง
และฉันคงยังไม่สน ถ้ายังมีเธอตรงนี้
แม้ใครจะยินดีกับสิ่งที่ฉันได้สร้าง
ท่ามกลางความสับสนท่างกลางผู้คนมากมาย
ฉันพร้อมจะเดินเดียวดายถ้าไม่มีเธอเคียงข้าง
ไม่พรือไมพรือน้อง
ทำพรือแล้วได้แค่ยืนมือง
แต่สะลึมสะลือน้อง
คนรักแบบพี่มันมือสอง
ตอนน้องบอกว่าน้องอิไปนี่ไม่รู้ทำพรือดี
เอื้อมมือไปมันก็ไม่ถึงจุดไฟแล้วดึงอีกที
พยายามทำความเข้าใจ ก็รู้กูไม่เท่าใคร
และมันก็ไม่ใช่ความผิดอะไรของน้อง
มันผิดที่เบลอเองที่เข้าใจอะไรยาก
ทุกๆ ครั้งที่พูดกับเธอเหมือน มีหมาอยู่ในปาก
ทุกวันเอาแต่เมาดูดกัญชาไม่เคยขาด
แต่มาวันนี้เอาแต่เพ้อคิดถึงเธอคิดถึงคาด