เมื่อยังเด็ก ทุกๆ คืน
ก่อนฉันเข้านอน
แม่จะคอยอ่านนิทานให้ฟัง
เป็นเรื่องของเทพนิยาย
พระราชาที่แสนยิ่งใหญ่
ใช้ชีวิตอยู่ในปราสาทสวยงาม
แล้ววันหนึ่ง เมื่อเติบใหญ่ ฉันถึงเข้าใจ
ในชีวิตจริงไม่ใช่เช่นนั้น
พระราชาที่เห็นในทีวี
มีกล้องคล้องคอ
ทุกเวลา คอยกางแผนที่ในมือ
ท่านลุยป่าเขาสูง
หรือกลางทุ่งกันดาร
เราจะเห็นท่านคอยนำหน้าเดินฝ่าไป
เป็นเจ้าจากฟ้า ลงมาอยู่คู่กับดิน
ไม่เคยได้ยิน พระองค์ทรงบ่นท้อใจ
หยดเหงื่อรินไหล
ท่านทำเพื่อประชาชนได้ทุกอย่าง
ไม่ใช่พระราชาในนิทาน
แล้ววันหนึ่ง เมื่อเติบใหญ่ ฉันถึงเข้าใจ
ในชีวิตจริงไม่ใช่เช่นนั้น
พระราชาที่เห็นในทีวี
มีกล้องคล้องคอ
ทุกเวลา คอยกางแผนที่ในมือ
ท่านลุยป่าเขาสูง
หรือกลางทุ่งกันดาร
เราจะเห็นท่านคอยนำหน้าเดินฝ่าไป
เป็นเจ้าจากฟ้า ลงมาอยู่คู่กับดิน
ไม่เคยได้ยิน พระองค์ทรงบ่นท้อใจ
หยดเหงื่อรินไหล
ท่านทำเพื่อประชาชนได้ทุกอย่าง
ไม่ใช่พระราชาในนิทาน
ท่านลุยป่าเขาสูง
หรือกลางทุ่งกันดาร
เราจะเห็นท่านคอยนำหน้าเดินฝ่าไป
เป็นเจ้าจากฟ้า ลงมาอยู่คู่กับดิน
ไม่เคยได้ยิน พระองค์ทรงบ่นท้อใจ
หยดเหงื่อรินไหล
ท่านทำเพื่อประชาชนได้ทุกอย่าง
ไม่ใช่พระราชาในนิทาน
เป็นเจ้าจากฟ้า ลงมาอยู่คู่กับดิน
ไม่เคยได้ยิน พระองค์ทรงบ่นท้อใจ
หยดเหงื่อรินไหล
ท่านทำเพื่อประชาชนได้ทุกอย่าง
ไม่ใช่พระราชาในนิทาน
ทรงเป็นพ่อหลวงของเราในชีวิตจริง
ไม่ใช่พระราชาในนิทาน