เคยผิดหวังจากคนร้ายๆ
เคยเสียใจจากคนไม่จริงจัง
ฉันเคยเจ็บ เคยทำทุกๆ อย่าง
เพื่อให้ใครคนหนึ่งช่วยเห็นใจ
เคยเจ็บช้ำ จากคำว่ารัก
เคยร้อนรน จากคนที่ไว้ใจ
เขาเข้ามาหลอก สุดท้ายเขาก็ไป
เลยทนเดียวดายจนวันนี้
มีคำถาม จากคนรอบๆ กาย
ว่าเมื่อไรจะเปิดใจสักที
ไม่เหงาบ้างเหรอ มันเคว้งบ้างไหม
ที่ไม่ยอมให้ใคร เข้ามา
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา แต่มันแค่กลัว
กลัวความช้ำจะวนเข้ามาใหม่
ฉันกลัวเจ็บ กลัวเสียใจ กลัวจะมีน้ำตา
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา แต่มันแค่กลัว
กลัวความรักจากคนไม่จริงใจ
กลัวผิดหวัง กลัวคนร้ายๆ
ให้ใจมันชินกับความเหงา ดีกว่าเจ็บช้ำ
มันเข็ดแล้วกับคำหวาน ๆ
เคยต้องการอยากเจอกับรักจริง
ทุ่มให้ตลอดสุดท้ายเขาก็ทิ้ง
จนวันนี้มันเลยระแวง
มีคำถาม จากคนรอบๆ กาย
ว่าเมื่อไรจะเปิดใจสักที
ไม่เหงาบ้างเหรอ มันเคว้งบ้างไหม
ที่ไม่ยอมให้ใคร เข้ามา
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา แต่มันแค่กลัว
กลัวความช้ำจะวนเข้ามาใหม่
ฉันกลัวเจ็บ กลัวเสียใจ กลัวจะมีน้ำตา
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา แต่มันแค่กลัว
กลัวความรักจากคนไม่จริงใจ
กลัวผิดหวัง กลัวคนร้ายๆ
ให้ใจมันชินกับความเหงา ดีกว่าเจ็บช้ำ
มีคำถาม จากคนรอบๆ กาย
ว่าเมื่อไรจะเปิดใจสักที
ไม่เหงาบ้างเหรอ มันเคว้งบ้างไหม
ที่ไม่ยอมให้ใคร เข้ามา
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา แต่มันแค่กลัว
กลัวความช้ำจะวนเข้ามาใหม่
ฉันกลัวเจ็บ กลัวเสียใจ กลัวจะมีน้ำตา
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา แต่มันแค่กลัว
กลัวความรักจากคนไม่จริงใจ
กลัวผิดหวัง กลัวคนร้ายๆ
ให้ใจมันชินกับความเหงา ดีกว่าเจ็บช้ำ
ไม่ใช่ว่าไม่เหงา ไม่ใช่ว่าไม่เหงา
กลัวผิดหวัง กลัวคนร้ายๆ
ให้ใจมันชินกับความเหงา ดีกว่าเจ็บช้ำ